Ένα όνομα.
Ένα σύμβολο.
Philippe de Villiers της L'Isle-Adam.
Κατά το σωτήριο έτος 1952 συνέβη το θαύμα.
Μία ανάμνηση χαραγμένη στη μνήμη των Υπηρετών.
Μέσα στο καταφύγιο, ξανασκεφτόταν την ηρωική του άμυνα, μα και τους εξακόσιους Ιππότες και τους τέσσερεις χιλιάδες πεντακόσιους οπλισμένους άντρες έναντι των διακοσίων χιλιάδων πολεμιστών τού Σουλεϊμάν.
Έξι μήνες πολιορκίας.
Μία προδοσία.
Μία ήττα μέσα στην αξιοπρέπεια.
Μία μάχη υποδειγματική.
Και μια αλληλουχία γεγονότων άνευ προηγουμένου.
Αυτή η κίνηση που έλαβε χώρα στη Ρόδο άλλαξε την πορεία του τάγματος του Saint-Jean. Μέσα στο δωμάτιο, υπήρχε ένα φύσημα ζεστού ανέμου. Η ανάμνηση πολύ περισσότερο ακόμη παρούσα απ' ό,τι μπορούσε να φανταστεί. Δεν καταλάβαινε τον λόγο γι' αυτό, τουλάχιστον τη στιγμή αυτή. Αποφάσισε να βγει από το καταφύγιο για συλλάβει τούτο το παράξενο και συγχρόνως τόσο οικείο φαινόμενο. Ο δρόμος ήτανε άδειος με το τόσο ιδιαίτερο λιθόστρωτό του, που πλήγωνε τα πόδια του όπως μέσα στον χρόνο. Τον ξανανέβηκε ως το Παλάτι.
Άνοιγμα μέσα στον χρόνο.
Η διακλάδωση άρχιζε να παράγει τα πρώτα της αποτελέσματα.
Προσέγγιση χαμελαίοντος.
Μία ανάγκη νέα ετέθη, για τούτο ήτανε βέβαιος.
Ο ουρανός είχε ένα διαυγές γαλάζιο κι ο ήλιος χτυπούσε σκληρά.
Θαύμασε την οπτική, δεν είχε αλλάξει, ως αναλλοίωτη, κι εντούτοις πόσα κλαδιά είχαν διασταυρωθεί σ' αυτό το σημείο.
Όταν έφτασε στην κορυφή, θυμήθηκε μια εικόνα άλλη που συνέλαβε μέσα στη νύχτα.
Τα φώτα μέσα στο σκοτάδι.
Ενεργοποίηση της διαδικασίας.
Ήτανε ένα άλλο βράδυ με τον φίλο του τον μουσικό, εκείνον που ήταν ικανός να βάζει νότες στις σκέψεις του, διατηρώντας συγχρόνως το ίδιο πνεύμα.
Το Σύμφωνο της Φιλίας.
Κι εκείνος θα ήταν στη μάχη αυτή, ακόμη και αν ο εχθρός δεν είχε δείξει παρά μόνον τη σκιά του.
Έριξε το βλέμμα του στο Παλάτι.
Μνημική ενεργοποίηση.
Οι δομές σύνταξης δεν ήταν παρά μόνο μία άλλη μύηση. Η ανοιχτή δομή ήταν έτοιμη. Μόνον που έπρεπε να την ενεργοποιήσει στην κατάλληλη στιγμή για να προστατευτεί. Διερωτήθηκε πώς θα έπειθε το συνεχές παρόν, για τον κίνδυνο του παρελθόντος που χάραζε.
Οι άνθρωποι αυτοί που προχωρούσαν πάνω στις πέτρες δίχως να συνειδητοποιούν την παρουσία του χρόνου, δεν μπορούσαν να εννοήσουν την ουσία της αναζήτησης τούτης.
Τι σημασία έχει, εκείνος έπρεπε να δράσει με ή χωρίς. Θα ήτανε λοιπόν χωρίς.
Βυθίστηκε στην παλιά πόλη για να εντοπίσει τα σημεία του παρελθόντος. Όχι να τα παρατηρήσει, μα για να χαρτογραφήσει το αναλογικό σχέδιο της μάχης.
Ήταν ένα βήμα σημαντικό, ειδάλλως έπρεπε να αποσυρθεί και πάλι στη νήσο Μάλτα.
Προηγουμένως, όφειλε να συλλάβει τα χαρακτηριστικά στοιχεία της επίθεσης για να αποτυπώσει το πεδίο.
Ένιωσε και πάλι το πιόνι μέσα στο χέρι του. Τα άλλα πιόνια περίμεναν, σκόπευε όμως ν' ακολουθήσει τη μέθοδο του Philidor, ακόμη κι αν ο Sokolski επέτρεπε την άμεση ενεργοποίηση του αξιωματικού.
Ο αξιωματικός του Παλατιού.
Αυτή ήταν η επαφή.
Επί του παρόντος, έπρεπε να ετοιμάσει την πτέρυγα για να αντισταθμίσει τον έλεγχο του κέντρου.
Πράγματι, τη φορά τούτη, ήταν δυνατή μια μετωπική επίθεση.
Στρατηγικό όραμα.
Τοποστρατηγική ανάλυση.
Είχε ήδη ετοιμάσει τα Διαγράμματα Voronoï και την τριγωνοποίηση Delauney, στο πλαίσιο μιας θεωρητικής προσέγγισης, για να επισημάνει τα δομικά στοιχεία και τα κρίσιμα σημεία, ως εάν επρόκειτο για μία νέα παρτίδα σκάκι.
Είχε κατά νου την παρτίδα του Reti στα 1923, τον ίδιο χρόνο με τη Συμφωνία τής Λωζάνης, όπου είχαν ποδοπατηθεί τα δικαιώματα των Αρμενίων.
Ήταν αναγκαίο να μελετήσει ακόμη και τις ήττες και κυρίως τη διαχείριση της υποχώρησης, όπως την υπέδειξε το μέγας μαγιστρός 44.
Διότι δεν επρόκειτο μόνο να νικήσει μέσα στον χώρο, μα κυρίως να διαρκέσει μέσα στον χρόνο, τον μόνο τόπο όπου η αντίσταση ήτανε δυνατή.
Ιδού ποια ήταν η ιδέα του Υπηρέτη της Ανθρωπότητας.
O μέγας μαγίστρος 44
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου
Επίσκεψη του Νίκου Λυγερού στο παλάτι του Μαγίστρου στη Ρόδο.
10/02/2013.
Φωτογραφίες: Στέλιος Καλησπέρης.
Παραγωγή: Γεράσιμος Πολίτης.
--
Ανάρτηση Από τον/την Sophia Siglitiki Drekou στο Νίκος Λυγερός... ποίηση τη 5/22/2013 11:37:00 μ.μ.